Ai cridat au sègle tresen


ai cridat au sègle tresen
sus leis espacis infinits de pèira
cridèri tant fòrt
que lo temps se gelèt
e l’onda de ma terror
fendèt l’estenduda minerala
en un boquet de ròcas en plors

èra l’Edat dei ormes dei pibolas
que regachavan en majestat
l’enfant ieu se desvelhar
dau mai pregond fracàs
a la vista dei còrs perduts
que flotavan din un cèu
desinteressat per tala
tecnologia

…

uman vertadier
uman de cristau
bastir de sòmis
au ciment pesuc
de la vida
se far de cabanetas
embé lei mòts
credas nadas dins lei cretas
per regachar l’auba
darrier lei crestas de Creta
uman minerau

…
ai broas dau desesper
i a una conca de nacre

lo caminaire perdut
li balha son bof

ansin naissan leis Òmes
renovelats.