Juana Dolores
I
Dins ma lenga,
tot e pas res – encara los vestigis de l'abséncia /
division entre l'un e l'autre : carga e castig
– traïson /
de pèira, lo lengatge
es
de
pèira :
la matria que sosten l'eslogan
– orfanèla, soi pas que colomna /
declari :
lo simbòl contra lo signe, l’ira.
II
Vosautres contemplatz l'espectacle del sègle futur :
estatua femenina / preséncia trionfala / Ieu,
monti sul tròn amb lo pes de la fenomenologia totala
– oblidi pas los primièrs vèrses quand la joielariá
ven sacrada sus d’autars e dins de veirinas, aquí ont lo luxe
declara, confessa, dobla personalitat en permanenta
contradiccion : per un anèl de diamants traïriái
la mieuna nacion, per un tròç de tèrra ont o defendre
fariái pression sus las dròllas polidas e verges que gratan
sens onglas a la recèrca d'ontologias, las violariái
coma los òmes fan amb las femnas, las assassinariái
coma los òmes fan amb las femnas : las assassinariái
– arrancariái popèls, pòts, pels, per un anèl
de diamants e un tròç de tèrra ont o defendre ; mas
vosautres contemplatz l'espectacle del sègle futur :
estatua femenina / preséncia trionfala / mèfi,
coneissi qualqu’un qu’es a guinhar dins un botelhon de veire
– Dieu tot poderós fa pas de distincion entre actrises e poetessas.
III
Soi nascuda de la supersticion, de l’excessiva reveréncia o paur de las causas desconegudas. I a de tresaurs a las cimas de las montanhas e un mot jol lac. Desobeïriatz a las insinuacions de las nívols ? Desobeïriatz a las insinuacions d’un rai de solelh ? Desobeïriatz a las insinuacions d’un imne ? Tot çò que significa, la nuèit, lo jorn, ièr, m’a vestit amb lo dreit e l’audàcia dels mainatges pas volguts. Serai la cara de las monedas d’argent d’aquesta ciutat nòva. Primièr, un liuç. Après, un amor ressona coma un tron. Ton galant ne dirà fatalitat. E te creiràs predestinada. Desobeïriatz a las insinuacions del cèl ? Ni roja ni blava. La mieuna sang belugueja coma l’èga que pòrta de trenas e de secrèts a la crinièra, e a las batas de fèrres de diamants. A pas jamai abalit, dison. Una malediccion, dison. Serai cavalièra e lor trairai la lenga a totes los parlaires d’aquesta tèrra, los farai rire o justícia. L’agressivitat m’emplena los ventriculs de la rason e del sentiment. Mon esperit es un crit de guèrra. Las flors s’obrisson per perfumar la violéncia de la jasilha. [...] Soi nascuda, portatz-me un miralh. Vòli conéisser mon sèxe.
Dins ma lenga,
tot e pas res – encara los vestigis de l'abséncia /
division entre l'un e l'autre : carga e castig
– traïson /
de pèira, lo lengatge
es
de
pèira :
la matria que sosten l'eslogan
– orfanèla, soi pas que colomna /
declari :
lo simbòl contra lo signe, l’ira.
II
Vosautres contemplatz l'espectacle del sègle futur :
estatua femenina / preséncia trionfala / Ieu,
monti sul tròn amb lo pes de la fenomenologia totala
– oblidi pas los primièrs vèrses quand la joielariá
ven sacrada sus d’autars e dins de veirinas, aquí ont lo luxe
declara, confessa, dobla personalitat en permanenta
contradiccion : per un anèl de diamants traïriái
la mieuna nacion, per un tròç de tèrra ont o defendre
fariái pression sus las dròllas polidas e verges que gratan
sens onglas a la recèrca d'ontologias, las violariái
coma los òmes fan amb las femnas, las assassinariái
coma los òmes fan amb las femnas : las assassinariái
– arrancariái popèls, pòts, pels, per un anèl
de diamants e un tròç de tèrra ont o defendre ; mas
vosautres contemplatz l'espectacle del sègle futur :
estatua femenina / preséncia trionfala / mèfi,
coneissi qualqu’un qu’es a guinhar dins un botelhon de veire
– Dieu tot poderós fa pas de distincion entre actrises e poetessas.
III
Soi nascuda de la supersticion, de l’excessiva reveréncia o paur de las causas desconegudas. I a de tresaurs a las cimas de las montanhas e un mot jol lac. Desobeïriatz a las insinuacions de las nívols ? Desobeïriatz a las insinuacions d’un rai de solelh ? Desobeïriatz a las insinuacions d’un imne ? Tot çò que significa, la nuèit, lo jorn, ièr, m’a vestit amb lo dreit e l’audàcia dels mainatges pas volguts. Serai la cara de las monedas d’argent d’aquesta ciutat nòva. Primièr, un liuç. Après, un amor ressona coma un tron. Ton galant ne dirà fatalitat. E te creiràs predestinada. Desobeïriatz a las insinuacions del cèl ? Ni roja ni blava. La mieuna sang belugueja coma l’èga que pòrta de trenas e de secrèts a la crinièra, e a las batas de fèrres de diamants. A pas jamai abalit, dison. Una malediccion, dison. Serai cavalièra e lor trairai la lenga a totes los parlaires d’aquesta tèrra, los farai rire o justícia. L’agressivitat m’emplena los ventriculs de la rason e del sentiment. Mon esperit es un crit de guèrra. Las flors s’obrisson per perfumar la violéncia de la jasilha. [...] Soi nascuda, portatz-me un miralh. Vòli conéisser mon sèxe.