Lo veire de conhac a la man
e lo cuol d’un cigarro fòrt entre las dents.
Aquò es la clau de tot,
                      de la saviesa dels òmes,
e de la vertat qu’o es sonque
quand sorgís de sos pòts.

Es aquesta
la clau de la victòria.

Pagar lo veire amb un bilhet lusent
e se sèire dins un autre bar, e un autre veire
e un autre pichòt cigarro fòrt, pagar son torn.

Sas mans qu’an ja perdut la rusca
s’o gaitan en silenci,
coma qual languís pas las fendalhas als matins
d’anar atacar l’arbre amb un baston.

Un arbre sens nom
qu’un temps èra ametlièr
qu’ara es pas qu’arbre e que cobrís d’un tapís
blanc de lagremas febrièr
e espèra l’assaut del buldosèr.

Aquò es la clau de tot, de la victòria
de pagar son torn
e de la vertat, de la saviesa, del pòble ;
La cendre a las fendalhas dels òmes
jorn rèire jorn,
arbre rèire arbre...