Sòmi de sovent


sòmi de sovent
la lutz doça
dau soleu roge
que s’amorça
sus l’arena dau passat

èri enfant
dau temps de la lusor
entre lei palmas
de Gizah
e lo desert èra
mon terraire

èri lo vent
sus mon cavau
èri de ren
liure de tot
au mitan de
mila ans passats
mila còps
e l’istòria milenària
se legissiá
sus lei peiras cauquieras

ai creissut dau vent
e dau bruch de ren