Son a nos raubar lo feminisme

Tustam de contunh
contra de parets indestructiblas
tremolantas de paur e de fòbia
d’impassibles accèsses grisasses.

Caminòls de plomb e aurièra
qu’ofrisson d’amètlas amaras,
grotesques talhs mal podats
ont jamai tòca pas lo solelh,

e en eles engendran la vida.

Lo tropèl cavalga al tròt
entre de rius de semen e de videos.

Son a nos raubar lo feminisme.
Son a nos o raubar.

Ana, levèsses lo cap,
levariás d’auragans e de tròns
reïncarnariás Agripina.
seriás Leviatan e venjança.


Mas contunham de capitalizar la gata
contunham de nos far vestir per de mans pichonas
contunham de d’enfonsar la tèrra jos de petròli
contunham de dançar la vida en despatolhatges

De còps que i a quand espandissi la vista
la man se tiba e abraguís la tinta
un abisme sens retorn ni fons
dins aquesta afta infectada e tombada.

Sèm per la natura
un anar-tornar de gota a gota
que fa fondre lo parietal,

una alumeta que s’escantís en vertical
al mièg de l’Antartic.

Sèm per l’umanitat, per la tèrra
çò qu’es una bala en penetrar lo cap