Bruno Paternot
Bruno Paternot es un òme en -ista : dreit-de-l'òmista, ecologista, femenista, umanista, occitanista...
Bruno Paternot es comedian e escriu pel teatre. Pòrta la matricula 719849 a la Societat dels Autors e Compositors Dramatics.
Sas pèças son estadas ausidas dins de Centres Dramatics Nacionals a Marsilha (
La Valse des Ombres), a Montpelhièr (
Un couple), a Orleans (
Roi des Amazones) e a Peitius (
Jumal). Son tanben estadas seleccionadas per divèrses comitats de lecturas inscrits al CND : Miranda a Nissa, Panta Théâtre a Caen, Des mots et des actes a París.
En 2008, escriu e realiza un filme a l'entorn de l'òbra de Valérie Rouzeau (
Pas voir papa).
Respond a de comandas de companhiás professionalas (cie Rêves du 22 mars – Gard), amatrises (cie Art de Thalie, cie Mandarines – Hérault, La Fenêtre – Gard) o pedagogicas (Collègi dins l'Ain, escòla primària dins Cantal).
Trabalha regularament per la Maison Théâtre des Littératures de Nimes, e es doncas acostumat a portar a votz nauta los poèmas del.a.s autre.a.s.
S'investís tre 2018 dins las creacions de la companhiá Rêves du 22 Mars, pèças en bilingüe francés-occitan, espectacles tot-terren que se pòdon jogar d'en pertot, projèctes eteronòmes que mesclan creacion artistica / accions culturalas / enjòcs socials e politics. L'escritura de sos espectacles se fa tanben a la Chartrosa de Vilanòva-lès-Avinhon o pendent de residéncias d'escrituras.
Fa tanben partida de la « Bande infinie », collectiu d'autors montpelhierencs. Anima tanben talhièrs d'escritura e publica tèxtes e tribunas dins la revista
Inferno.
E BIM ! Una flor dins la tèsta
Te veire
e se decòra l’interior de mon còr
Tapissat de fons a cima
rambalh interior
Ai caud.
Mos vaccins son a jorn.
La còclea e lo martèl. Mon còr lor bat dessús
estordissent
aquò claxòna
Pensi a tos uèlhs meravilhoses dins lo fons de ma persisténcia
Lo còr al ventre
L’estomac dins los talons Tresvirat
e lo cap endacòm mai
Començavi solament a me trobar polit
e aquí que soi mostruós d’amor
Engolissi un pòt de harissa a cada agach cap a tu
las gents en ieu dançan
viatge cap a l’estrangièr sens bolegar
mon còs en quatre dimensions : ieu, tu, lo mond, mos sòmis
Me quadrupli, decupli de tu a cadun de tos gèstes aerians tot plen e al possible
Me rejovenisses a me’n copar lo còl del femur
Ma pèl se tiba, ma pèl se tòrç, ma pèl s’entend en tu
es fòl desalenat
Cada mormolh de ton buf es una presa de catch
plegui la taula e lo camp, de paur de paur de paur de paur
aquesta crenta absurda d’un amor pas partejat. Manhagueta mieuna.
E ieu que me preniái per un combatent
chapat per mos jinns funèstes
nos gaitam en far mina de nos gaitar pas
amagats jos nòstras mascas per pas res contar
Quin atge te fa ? L’atge de me mandar a l’espital.
