Miquel Angel Adrover
Mon nom d'ostal es Miquel Àngel Adrover Perelló e soi nascut a miègjorn lo 27 de setembre 1994 dins la ciutat de Campos, al sud de Mallorca. Dempuèi l'enfància, cultivi lo gost dels mots, de la sonoritat de las sillabas, de la musicalitat de las voses e la magia de l'encadenament dels sons. Me rapeli pas mai exactament quand començavi a escriure e cantar, mas sabi que l'annada qu'acabèri mons estudis segondaris e començavi mos estudis universitaris de Lenga e Literatura Catalana a la UIB, ai rejunt l'Associació Cultural Glosadors de Malhòrca ont apreniái a mestrejar la tecnica que consistís a metre d'idèias concrètas dins vèrses mesurats, a los cantar sens comptar las sillabas e èsser rapide e precís dins çò que vòli dire e escriure. En 2019, ai fait lo pas de l'improvisacion a l'escritura, sens pas jamai arrestar de cantar, ai publicat amb Adia Edicions lo libre de poèmas
Ara he vist passar una mèrlera (Ara ai vist passar un mèrle). Ai tanben participat a recitals divèrses dins lo país e ai ganhat mantuns prèmis de poesia, coma los de las Festes des Vermar de Binissalem (2016 i 2017) e los prèmis Josep Vivó de Menorca (2018 i 2020).
Lo veire de conhac a la man
e lo cuol d’un cigarro fòrt entre las dents.
Aquò es la clau de tot,
de la saviesa dels òmes,
e de la vertat qu’o es sonque
quand sorgís de sos pòts.
Es aquesta
la clau de la victòria.
Pagar lo veire amb un bilhet lusent
e se sèire dins un autre bar, e un autre veire
e un autre pichòt cigarro fòrt, pagar son torn.
Sas mans qu’an ja perdut la rusca
s’o gaitan en silenci,
coma qual languís pas las fendalhas als matins
d’anar atacar l’arbre amb un baston.
Un arbre sens nom
qu’un temps èra ametlièr
qu’ara es pas qu’arbre e que cobrís d’un tapís
blanc de lagremas febrièr
e espèra l’assaut del buldosèr.
Aquò es la clau de tot, de la victòria
de pagar son torn
e de la vertat, de la saviesa, del pòble ;
La cendre a las fendalhas dels òmes
jorn rèire jorn,
arbre rèire arbre...
